Półautomaty spawalnicze. Co to takiego?

Półautomaty spawalnicze to urządzenia, wykorzystujące do spawania jarzący się łuk elektryczny powstający między spawanym materiałem a drutem spawalniczym. Proces ten wymaga zastosowania osłony gazowej z dwutlenku węgla, argonu lub innej mieszanki gazów. Sprzęt ten znajduje zastosowanie w pracach naprawczych oraz łączeniu różnego typu konstrukcji ze stali. Dowiedz się więcej na jego temat.

Na czym polega spawanie półautomatem

Półautomaty spawalnicze są wykorzystywane już od lat 50 ubiegłego stulecia. Wprowadzenie ich do użytku niemal całkowicie wyparło spawanie ręczne przy pomocy elektrod otulonych. Początkowo jako gazy osłonowe wykorzystywane jedynie ich szlachetne odmiany, takie jak hel czy argon. Po wprowadzeniu odtleniaczy do drutu elektrodowego, uzyskano możliwość spawania w osłonie z dwutlenku węgla i rożnych mieszanek gazowych.

Półautomaty spawalnicze, zwane migomatami, są niezwykle popularne, ponieważ można je wykorzystywać do łączenia wielu materiałów. Obróbce tego typu poddają się stale stopowe i niestopowe, aluminium i jego stopy, miedź, tytan, cyrkon oraz ich stopy. Jak wyjaśnia specjalista ze sklepu Spawaj.eu, zasada działania półautomatu polega na posuwaniu uchwytu w trakcie spawania własnymi rękami. Tylko w przypadku robót na wielką skalę włącza się do użytku automaty i roboty, które umożliwiają prowadzenie posuwu zautomatyzowanego.

Kluczowymi zaletami stosowania półautomatów spawalniczych są:

• duża wydajność,
• relatywnie niski koszt materiałów wykorzystywanych do spawania,
• możliwość zautomatyzowania wybranej części prac.

Jednak tym, za co najbardziej doceniane są półautomaty spawalnicze, jest bardzo wysoka jakość uzyskiwanej spoiny. To dlatego ten rodzaj spawania jest tak rozpowszechniony w wielu dziedzinach przemysłu i produkcji. Wykorzystuje się go do napraw i regeneracji części maszyn, w blacharstwie samochodowym i wielu innych branżach.

Podział półautomatów spawalniczych

Wyróżnia się dwie podstawowe metody spawania półautomatami. W obu z nich wykorzystuje się łuk elektryczny oraz elektrodę topliwą. Różnica polega na zastosowaniu odpowiedniego typu gazu osłonowego. W pierwszej z metod, czyli MIG (Metal Inert Gas), wykorzystuje się gaz chemicznie obojętny, na przykład hel czy argon. Ta metoda znajduje zastosowanie w łączeniu elementów z aluminium, miedzi oraz innych metali nieżelaznych i ich stopów.

Druga z metod, czyli MAG (Metal Active Gas) wykorzystuje jako substancję osłonową gaz chemicznie aktywny. Może to być na przykład dwutlenek węgla. Za pomocą spawania MAG łączy się elementy wykonane ze stali konstrukcyjnej niestopowej, niskostopowej i wysokostopowej.